Do you want to teach me?

Ik ben er! In Kenia, in Kwale, in Diani. Alweer twee dagen inmiddels, maar er gebeurt elk moment van de dag zoveel, dat ik nog niet aan het schrijven van mijn blog ben toegekomen. Maar wat is het weer fantastisch! Wat een avontuur weer. De lieve, grappige, vrolijke mensen. De chaos in het verkeer, de geuren van houtvuren en kruiden en een vleugje zee. De bevlogen docenten. Alles is er nog. Wel een beetje gehavend door de pandemie misschien, maar de wil om verder te gaan en Corona achter zich te laten is aan alle kanten te voelen. 

Woensdag was ik nog op het Castor College. Na het zevende uur snel naar huis, omkleden en toen door zus snel naar Schiphol gebracht. Prima ging het daar. Binnen een uur overal doorheen. En dat was een voorbode voor een voorspoedige reis. Voor ik het wist zat ik in de auto richting het hotel. Was nog wat, want eerst zat ik gezellig in een busje, maar die werd helemaal volgestouwd met koffers en tassen om mij heen. En als aspirant bestuurslid werd ik er uiteraard als eerste uitgezet (onderaan beginnen, ik weet het😁!) Hierna met Ria en Jan bij James, onze opperchauffeur in de auto. Ook heel gezellig natuurlijk! 

Het chaotische verkeer is ook niet veranderd. Alles kriskras door elkaar en een lange rij voor de pont. Maar geen ongelukken. En ook dit ging vrij snel allemaal. Voor ik het wist stond ik met een kokosnoot in mijn hand naar een groep dansers te kijken die ons welkom heetten in het hotel. Bizar! Zo sta je voor de klas en zo in 30 graden voor een groep Afrikaanse dansers.

Na aankomst meteen een meeting met onze Keniaanse directeur Francis. Oké eerst geluncht en gedoucht natuurlijk. Niks zwembad, maar meteen aan het werk. Maar wat is mijn nieuwe rol ook leuk en interessant. Er wordt echt zoveel achter de schermen geregeld waar je als deelnemer geen weet van hebt. Ik spons de hele dag alles op. Wat toch een mooie stichting. En wat heerlijk om in Afrika te zijn (of had ik dat al gezegd?😁). 

De tweede dag hier (vandaag, bijna niet meer vandaag trouwens..) gingen de deelnemers eerst een kijkje nemen bij een basisschool. Ik weet nog hoe indrukwekkend dat was. Je eerste kennismaking met een Keniaanse school! Leuk! Wij hadden een tweede meeting met Francis. En hierna ging ik op jacht naar mascara. Die was ik vergeten namelijk. En echt dan heb ik geen ogen. Dus buiten het resort langs allerlei winkeltjes tot ik een soort apotheek zag. Do you have mascara? Ja hoor, alleen niet waterproof. Ook niet een ander winkeltje in de buurt? Nee zeker niet! Dus gekocht. En ook nog even verder gekeken. En ik denk 15 meter verderop een apotheek gevonden die wél waterproof had. Dus eerst had ik niks. En nu heb ik er twee…

Na dit mascara avontuur begon het leukste van de dag. Ik had een meeting met Eliut, Bayah en Martin. Alledrie HOD’s uit het VO. Ik ben hier tenslotte voor de VO tak. En wat een feest was dat! Na een uitgebreide kennismaking wist ik al snel weer waarom ik dit werk zo graag wil doen. Het was een gesprek over onderwijs. Over herkenbare problemen (challenges noemen ze die hier) en over de toekomst van T4T en de secondary schools. En het was gezellig. Onderwijs mensen onder elkaar. We are all teachers. En ze wilden meteen alledrie dat ik op hun school kwam kijken. Superleuk natuurlijk!! Meteen een afspraak gemaakt. Dinsdag ga ik naar Bayah.

En nu nog even de titel van deze blog. Na mijn overleg met de drie VO mannen, gingen we met de groep nog even de plaatselijke markt op. Heel gaaf en midden tussen de locals. Met onze T4T shirts aan. We werden aan alle kanten aangesproken. Hé teacher! Heel hartelijk en welkom allemaal. Tot ik een beetje afdreef van de groep en achteruit een winkeltje: “Hé teacher, do you want to teach me?” hoorde. En dat was geen lief kind hoor die dat zei (veel te zware stem…). Ben maar snel weer teruggegaan naar de groep.