Final celebration, beetje huilebalk en terug naar huis.

Dat was het dan, ik ben weer thuis, en nu bezig met mijn allerlaatste blog. Vanochtend om half 7 geland op Schiphol, maar in mijn hoofd nog lang niet geland. Want was het te gek!

Vrijdag de laatste lessenbezoeken gehad en vrijdagavond iedereen i.p.v. dat te vieren best wel vroeg naar bed. Helemaal op waren we, en ik ook. Alsof het nu volbracht was. Maar dat was niet zo want de final celebration op zaterdagochtend stond nog op het programma. Alle basisschool regio's en de middelbare scholen docenten nog één keer samen in een soort van afscheidsceremonie feest.

Wij waren er om 9 uur en ik dacht niet dat Lulu High zou komen, want die hadden al gezegd dat ze iets anders hadden. Gelukkig zag ik wel Madame Beta van Menzamwenye primary en ook nog de headteacher die me op onze eerste basisschool onvoorbereid voor die gigantische groep had gezegd. Die heb ik uiteraard even de waarheid verteld! (Nee hoor, manse apen praat. Alleen maar handen geschud en gezegd hoe jammer het toch was, dat we daar niet konden komen, haha.)

Maar hoe te gek, dat om 10 voor 10 toch nog drie leraressen van Lulu High binnen kwamen. Waaronder mijn nieuwe biologie docente vriendinnetje! We moesten optreden, dus er werden ogenblikkelijk twee nummers uitgekozen en een klein dansje ingestudeerd en toen kon het programma beginnen.

Alle groepen presenteerden zich door middel van dans en een lied (en de school van Annelies zelfs door een gedicht) en de Nederlandse teachers kregen cadeautjes van de Keniaanse docenten omgehangen. Ook Roel en ik. Eerst met vrolijke harde muziek de binnenplaats opdansen en tijdens die binnenkomst kregen we een doek (en Roel een shirt) en een armband omgehangen. Daarna onze liedjes. Beetje jammer dat de presentator ons optreden waarschijnlijk niks vond (of ons groepje te klein), want hij bleef ons maar bedanken, dus niemand kon wat van ons lied verstaan :). Maar de ervaring was er niet minder om. Wat een vrolijkheid.

Na onze optredens waren er toespraken, waarvan die van de Deputy County Director van Kwale county (de regio waar wij zaten) de absoluut mooiste was. Het begon met: God created human beings en after that he created teachers. Hij kon echt heel mooi spreken over hoe belangrijk leraren zijn en dat zij echt degene zijn die het verschil kunnen maken. Zonder leraren geen toekomst. Dus zonder ons. En toen moesten we de handen vasthouden van onze buren en tegen elkaar: "You are a teacher", zeggen. En: "You are important". Hier in Nederland zou dit de slappe lach opleveren en klinkt dit natuurlijk te klef voor woorden, maar nu zat ik daar met mijn Keniaanse collega's en we waren ook echt collega's. Echt weer tranen in mijn ogen (ook weer heel weinig geslapen hè?). Dus dit neem ik mee van deze reis. Leraar zijn is een belangrijk beroep, waar we best een beetje trots op mogen zijn. En het maakt niet uit of je nou leraar in dit rijke Nederland of in het veel armere en primitievere Kenia bent. We are all teachers.

Hiermee ga ik eindigen.

Het was een pracht reis. Nu bijkomen, bijslapen en landen. Hopelijk niet te snel.

Kwaheri!! (tot ziens)

xxMarlies