I need to know who you are. Tell us your name and we shall be friends.

Terug in ‘ons’ T4T hotel en herenigd met de groep ben ik sinds gisteren. Toch wel weer lekker hoor. Het was leuk in het andere hotel. We begonnen al helemaal een groepje in de groep te worden. Zeker als we samen teruggingen met de shuttle bus. Die bestuurd werd door de Rasta busbestuurder uit de Harry Potter films. Het was ook wel knus. Maar ook wat onhandig. Voor snelle beslissingen kon ik niet even snel sparren met de rest van de bestuursleden. Dus gisteren verhuisd! En nu zit ik na twee workshop dagen even heerlijk op mijn nieuwe hotelkamer, in de airco, deze blog te typen. Naast mijn 6 meter hoge bed. Echt, het bed komt tot mijn middel, moet springen om erin te komen. Sport hier zat ook nog eens dus.

Inmiddels de twee workshopdagen achter de rug. Wij geven twee dagen workshops aan de docenten hier. Twee Nederlandse docenten met zo’n dertig Keniaanse docenten. Gisteren, in mijn eentje, mijn VO workshops bezocht. Super mooi om te zien hoe alles toch weer blijkt te draaien. En zeker ook super mooi om te zien hoe goed de Junior Secondary Schools workshops bezocht werden. Grote groepen, vooral jonge docenten. Heel blij met dit initiatief. Blijkbaar is hier echt behoefte aan. Wel wat problemen met een tekort aan facilitators, dus ik ga kijken of ik deze week een afspraak kan maken met onze Keniaanse directeur Francis en Bajah, die nu ook facilitator is en zelf ook stukjes workshops geeft. Kijken hoe we dit in de toekomst nog beter kunnen stroomlijnen.

En gaat het dan allemaal in een keer goed? Is iedereen meteen enthousiast en betrokken? Nou, soms wel. Maar heel vaak ook niet. Bij T4T hebben wij de slogan: to meet, to connect and to learn. De ontmoeting is bijna het belangrijkst. We brengen onderwijs professionals samen. Kenianen met Kenianen, Nederlands met Nederlanders en natuurlijk Kenianen en Nederlanders. Maar je moet echt eerst aan de relatie werken voor er geleerd kan worden. En dat is nog leuk ook. Docenten leren kennen uit een totaal andere wereld en ontdekken dat we heel veel overeenkomsten hebben. Dat is toch te gek? En dus merken onze Nederlandse docenten dat het begin van de workshopsdagen soms best lastig zijn. Het lijkt wel het begin van een ouderavond, zo gesloten en terughoudend kan je groep in het begin zijn. Maar ook nu weer zagen we, dat toch op een bepaald moment het ijs wordt gebroken. En dan begint het genieten. En het lachen. En natuurlijk het leren (van elkaar!)

Gisteren al mijn VO workshops gezien en vandaag met Ria op stap voor de Primary Schools en ECD (de kleuters) workshops. En oh!! Zó leuk weer. De tweede dag is sowieso anders. Ineens zijn er vriendschappen en hechte groepen ontstaan. Wat een energie! Zeker bij de kleuter docenten. Vandaag werden we ook weer ontvangen met allerlei liedjes en dans. Én een kokosnoot. En we liepen ook nog een workshop binnen die in circuitvorm werd gegeven. Wát een betrokkenheid. En ook fantastisch leuk: de workshops waren in Shimba Hills. Hier was ik nog nooit geweest. Twee en half uur hobbelen in de auto, maar wát een prachtige omgeving. Hele groene heuvels met enorme Baobab bomen. Mooie kronkelende paadjes door die heuvels. En ondertussen in kleine dorpjes waar we doorheen kwamen zwaaien naar blije kinderen. Ik was weer helemaal verliefd op het land. (Oh nee, dat was ik al 😊.)

Oh en nog even de titel. Niets vermoedend liep ik een lokaal in na een gat in de grond bezoekje, en werd ogenblikkelijk toegezongen met de woorden: I need to know who you are. Tell us your name and we shall be friends. Nou dat. Zo voelde het ook even. Vrienden. Mooi.