Now we are all connected.

Als teachers4teachers werken we samen met leerkrachten en docenten in Kenia. Op basis van gelijkwaardigheid. Wij, als T4T, brengen ze samen deze onderwijsprofessionals. De ontmoeting begint al op vrijdag, als we samen met Keniaanse facilitators de workshopdagen voorbereiden. Daarna gaat het echte werk beginnen. De workshopdagen. Op basis van to meet, to connect and learn. De eerste dag staat daarom vooral in het teken van to meet en to connect. Er worden veel oefeningen gedaan om kennis te maken. We geven de workshops tenslotte op basis van gelijkwaardigheid. We ontmoeten elkaar en gaan van elkaar leren. De Kenianen onderling, de Nederlanders onderling en vooral ook van elkaar. En leren gaat een stuk lastiger als de relatie er niet is. To meet and to connect!

Inmiddels zijn de twee workshopdagen achter de rug. Ik geef in mijn nieuwe rol de workshops niet zelf meer. Maar ik heb deze dagen gelukkig een andere, ook echt geweldige taak. Onze deelnemers bezoeken. Interesse tonen, trots zijn en mezelf voorstellen aan de Keniaanse workshopsdeelnemers. Ik merk dat ik steeds meer in mijn nieuwe rol groei. Al een stuk relaxter dan oktober gaat het allemaal nu al. Ik ken ook al zoveel meer Kenianen. Op alle scholen waar ik nu ben geweest was het een feest van weerzien. En dat niet alleen. Want wat een enthousiasme heb ik gezien. Wát een leuke Nederlandse deelnemers hebben we toch. En zeker heel mooi om te zien hoe vol de VO-workshops zaten. Het VO is echt nog een kleine tak van T4T. Voorheen waren we echt hartstikke blij als we 15 Keniaanse deelnemers hadden. En nu begon het bij 30… Wat een succes. En wat een boost voor het Keniaanse voortgezet onderwijs.

Het waren twee zeer geslaagde dagen. Zoveel prachtige ervaringen heb ik weer opgedaan. Het is gewoon teveel om op te noemen. Een paar dan maar.

Zaterdagochtend om kwart voor 6 op omdat ik ochtenddienst had (onze opper chauffeur James helpen om te zorgen dat alle deelnemers in de juiste taxi terecht kwamen…). Maar daardoor een prachtige zonsopgang gezien. Het was een beetje bewolkt, maar ik was alleen bij het strand aan het kijken naar de zee. Mooi!

Met ander nieuw bestuurslid Daniëlla de eerste dag samen op pad geweest. Heel gezellig. Tussen de middag met de chauffeur bij een lokaal tentje gegeten, waar normaal nooit toeristen komen.

Bij de eerste school waar we kwamen waren VO-ers Mila en Sven net begonnen. Wij zeiden dat we wel even een rondje gingen lopen. De school waar deze workshop gegeven werd was een meisjes kostschool. Daar zijn we dus rond gaan lopen. De meiden hebben in Kenia op de boardingscholen 7 dagen per week les. Nu zonder docent (die was op de workshop) dus zijn wij even kort voor de klas gaan staan. Hoe leuk! Ze willen nu allemaal teacher worden. Hahahaha. Ze weten niet wat ze zeggen natuurlijk. Oh en we zagen ook een douchegebouw. Zouden ze ook douches hebben, vroegen wij ons af. Nou zeker! Het waren een aantal hokjes naast elkaar met een waterleiding daarboven met douchekoppen daarin. En wij zeiden: oh best netjes! Maar toen we weer buiten stonden beseften we hoe onze kijk aan het veranderen is. Echt het was helemaal niks. Maar wij vonden het best netjes.

’s Avonds apart een meeting met mijn VO-groep. Elke avond komen we met de groep bij elkaar. Om te delen en te evalueren. Tijdens deze meeting vertelde Renske een mooi verhaal. Ze gooide een bolletje wol van de één naar de ander. Degene met het bolletje in de handen vertelde waarom hij of zij leraar is geworden. En daar kwamen zulke gepassioneerde verhalen naar voren. Leraar zijn betekent hier echt iets. De mensen zijn echt hartstikke trots op hun beroep. Ondanks hun challenges van enorme klassen en een nieuw curriculum. Daar kunnen wij nog wat van leren. Oh en op het eind was een spinnenweb ontstaan waarin iedereen was verbonden. Now we are all connected. Nou dat dus. We are all teachers. We are all connected.

Nou en zo heb ik nog veel meer mooie verhalen. Echt wat ik zeg: het is teveel. Het waren hectische dagen, maar wat was het prachtig. En morgen een vrije dag. (Wauw, kan het bijna niet geloven!! Maar kan ook niet wachten… Haha!) En dat moet ook zo’n vrije dag, want gister liep ik met mijn boekjes onder de arm op gewoon Marlies tempo naar mijn hotelkamer en toen zei een bewaker: slow down teacher. Hahaha dat is natuurlijk ook zo. Pole pole. Onthaasten. De tijd nemen. Genieten. The Kenyan way. Zouden we in Nederland ook wat meer moeten doen 😊.