Ga je nu alweer? Jazeker! En ik heb er, ook alweer, ontzettend veel zin in!

Regelmatig krijg ik de vraag wanneer ik weer naar Kenia ga. Of juist de opmerking/vraag: ga je nu alweer? De laatste weken was mijn antwoord gelukkig weer: ja, 14 februari! En soms leek dat nog heel ver weg. En soms ook, nu op dit moment bijvoorbeeld, lijkt dat nog heel ver weg. Terwijl dat echt niet waar is. Ik ga al over 10 dagen. Maar ik kan niet wachten. Ook alweer!

Toen ik net door het bestuur was gevraagd, vroeg ik mij af of het niet zou gaan vervelen. Twee keer per jaar naar Kenia. Wordt dat niet ‘gewoon’? Maar nu weet ik: nee, echt niet. Althans nu nog niet. Ik verheug me echt weer zó enorm. En het is ook iedere keer anders, lijkt wel. De groep in ieder geval. Heerlijk was het om twee weken geleden de nieuwe groep te ontmoeten. Met kriebels in mijn buik naar Amsterdam voor de eerste voorbereidingsdag. En de hele dag weer een hele grote glimlach op mijn gezicht. En dat terwijl het januari was hè? Ja, zelfs ik loop in januari niet altijd met een grote glimlach op mijn gezicht, hahaha! Maar toen dus wel. En nu nog steeds. Mooiste baan ooit. Al is het eigenlijk geen baan, maar vrijwilligerswerk. Maar nou en? Dit is het hoor. Echt!

Twee keer per jaar gaan we op reis, maar tussendoor zitten we natuurlijk niet stil. Mensen werven, informatiedagen, bestuursvergaderingen en in november de wijnactie!! Ook zo leuk vind ik dat. Ik houd helemaal niet van sponsoracties. Maar dit is een hele leuke. Want met wijn. En voor de mooiste stichting. De dag wijn rondbrengen was ook dit jaar weer een feest. Naar oud deelnemer Maudi in Leiderdorp, was ik bijvoorbeeld. Zij had haar fotoboek voor me klaargelegd en kon zó mooi vertellen over wat de reis met haar gedaan heeft. Indrukwekkend hoor! En daarna naar tante Doet in Santpoort. Echt, zij moet altijd wijn blijven bestellen, al is het maar omdat het nu al een traditie aan het worden is dat ik in kersttijd bij haar koffie ga drinken. Heel leuk en gezellig! To meet en connect in Nederland. Helemaal in de geest van teachers4teachers.

En dan mag ik over 10 nachtjes weer to meet, to connect en to learn in Kenia gaan doen. Deze keer met een nieuw project, wat ik verzonnen heb. Tot een jaar geleden duurde de basisschool in Kenia tot en met de bij ons de tweede klas voortgezet onderwijs. Middelbare school begon bij onze derde klas, zeg maar. Maar sinds een jaar is dit anders. Er is een nieuw schoolsysteem ingevoerd waarbij de leerlingen na 6 jaar basisschool eerst naar Junior Secondary School gaan. Dit duurt drie jaar en daarna kunnen ze nog drie jaar naar Senior Secondary. De docenten hebben het gevoel dat ze niet goed genoeg voorbereid zijn op deze vernieuwing. Docenten van de middelbare school moeten nu ineens lesgeven aan leerlingen van de (voor hun) basisschoolleeftijd. Bovendien zitten alle leerlingen nog bij elkaar. Alle niveaus. Terwijl voorheen alleen de goede leerlingen naar de middelbare school gingen. Een probleem (o nee uitdaging zeggen ze in Kenia) voor de docenten dus.

Ik heb bedacht daar ik daar op in wilde spelen. En nu gaan we drie workshops geven aan docenten die lesgeven op het Junior Secondary. Thema is daar active learning én differentiation. En de Nederlanders die deze workshops gaan geven zijn koppels met één docent uit de bovenbouw van het basisonderwijs en één docent uit de onderbouw van het middelbaar onderwijs. Hoe leuk is dat? Ben zó benieuwd! Bovendien gaan we straks ook nog drie workshops geven aan reguliere VO groepen. De gewone VO workshops zeg maar. Genoeg uitdaging dus weer voor mij als VO projectleider. En weer een reden om enorm uit te zien naar deze reis. Naast de miljoen andere redenen hè? Kan niet wachten. En ja: ik ga alweer. En wat een feest is dat!

Tot daar, tot in Kenia!