Holiday in the wild.

Holiday in the wild is een Netflix film met Kristin Davis en Rob Lowe. Een erg Amerikaanse film over een olifantenopvangcentrum. Amerikaans ja, maar de film speelt in Afrika en ik vind hem geweldig. Én hij heeft Rob Lowe. Gaat dat zien!

Vandaag had ik een holiday. Een vrije dag. Dus ik ging op safari. In the wild. Maar helaas zonder Rob Lowe en een olifantenopvangcentrum. Wat misschien wel nodig is. Want wat was het droog. En daardoor de olifanten erg mager. Kreeg af en toe een brok in mijn keel ervan. Wilde bijna zelf een olifantenopvangcentrum beginnen. Maar dat doe ik niet hoor!! Tenslotte heb ik net een prachtig nieuw project waar ik voor mag werken. 😊

Voor mijn safari ging ik gister eerst nog naar Kinango boys sec. De school van Eliud. Kinango ligt dik in het binnenland en dan betekent 2 uur hobbelen in de taxi om er te komen. Maar dat geeft helemaal niks, want dwars door Shimba Hills National park. Een park met rode wegen, bavianen en soms zelfs kans op olifanten. Dan moet je wel heel vroeg zijn. En dat was ik niet. Maar toch: prachtige rit. En weer langer dan gepland. Moet ik de volgende reis toch anders gaan doen denk ik. Standaard een half uurtje langer inplannen.

Ik was om 10 uur daar en kon meteen de laatste tien minuten van Eliuds les meepikken. Hierna mocht ik mee naar Eliuds kantoor en daar werd ik op een stoel neergezet. Daar bleek meteen dat Eliud het wel erg druk heeft. Grote school, erg te begrijpen. Dus ik begon mijn plannen voor de dag te vertellen. Misschien een les kijken en een mini workshop? (Net als bij Bayah.) Maar dat bleek hier lastiger. Het leek of Eliud mij niet helemaal verwacht had. Had ik beter moeten communiceren natuurlijk. Maar toch. Het is Kenia. Hup improviseren. Na veel handjes schudden mocht een les kijken bij Lillian. Een biologie docente. En misschien wilde ik tijdens de tea break dan wel wat over teachers4teachers vertellen? Nou dat leek mij wat kort. Ik wilde niet vertellen, maar door een mini workshop echt laten zien wat T4T doet. En dat is niet alleen maar iets vertellen.

Oké, dan misschien tijdens de grote pauze om half één. Had ik iets langer. Top!  En de les van Lillian was dat ook. Heel leuk! Maar toen de middag pauze. Een hok vol docenten die allemaal zaten te eten en/of spelletjes te doen. “Nou dan kun je nu even vertellen! The teachers are ready for you.” Oh oh. Nee, ik wilde niet vertellen. Even wachten maar tot ze klaar zijn met eten? Ook goed. Ik weer naar het kantoor van de deputy principle gebracht. En alleen gelaten. En toen begon het grote wachten. Waarom kwam er niemand? Gaat het wel helemaal goed? Doe ik eigenwijs? Moet ik dan maar  niet gewoon even wat vertellen? Probeer ik mijn eigen Nederlandse plannen bij de Kenianen door te drukken? Een half uur later had ik bedacht dat ik dan misschien een aantal docenten kon ontmoeten die een tussenuur hadden na de pauze. Ik Eliud zoeken. Die zat gewoon te eten in zijn kantoor. Reageerde vaag op mijn plan, dus wist ik nog niks. Weer wachten. Inmiddels half 2. Ik staarde voor mij uit en bekeek het reilen en zeilen van deze grote boardingschool (1150 leerlingen, alleen jongens) en leefde verder in mijn hoofd. Om tien voor twee Eliud weer gezocht en gevraagd of het nog gelukt was. Hij zei ja, en stuurde Lillian op pad. En wonder boven wonder bleek hij toen toch 8 docenten geregeld te hebben. Niet slecht! Van 14.00 u tot 14.40 u workshop gegeven en toen snel in de auto terug naar huis. Weer twee uur hobbelen tenslotte.

Wat een dag! Maar wel geslaagd soort van toch. De informatie opgehaald die ik wilde. Van heel dicht bij een Secondary School in Kenia in bedrijf gezien. Lieve mensen ontmoet die echt heel hard werken. Het is wel weer duidelijk dat niks gaat zoals het lijkt in Kenia. Je verwacht van alles en bereidt ook goed voor, maar eenmaal daar kan alles weer anders zijn. Het is ook voortdurend schipperen tussen mijn eigen Nederlandse verwachtingen en de Keniaanse cultuur. En ik moet me aanpassen uiteraard. Maar ook niet over me heen laten lopen. Ingewikkeld hè? Maar ik leer een hoop 😊. Mooi! Blij mee hoor.

En dan vandaag op Safari. Half 4 op en om kwart over 4 in de bus. We gingen naar Tsavo park en dat is toch wel minstens 4 uur rijden. Maar wat een dag was dit. Super gezellig in ons busje. Heel veel gelachen. Tranen over mijn wangen soms. En olifanten en giraffen en antilopen en buffalo’s en struisvogels en zebra’s en nog veel meer gezien. Prachtige dag. Heerlijk even vakantie. Een holiday dus. Alleen zonder Rob Lowe.